Informatie is emotie

In mijn eerste posting Technologie verbetert de mens toonde ik een filmpje waarbij een 29-jarige dame voor het eerst in haar leven geluid krijgt te horen. Sinds haar geboorte was ze doof en nu hoorde ze dan eindelijk haar eigen stem. Ze barstte spontaan in tranen uit. Overmand door emotie. Een uiterst intiem moment dat zij via YouTube deelde met miljoenen mensen.

Gisteren kwam ik een filmpje tegen waarin een tiener, genaamd Jonah Mowry, een hartverscheurend verhaal vertelt. Door simpelweg handgeschreven kaartjes voor zijn gezicht te houden vertelt hij hoe hij al 7 jaar lang gepest wordt. En dat hij al meerdere malen in zichzelf heeft gesneden. Hij weet eigenlijk zelf niet eens waarom hij zo getreiterd wordt. Nu ja, misschien wel, hij heeft namelijk ook een hekel aan zichzelf...

 

Aan het eind van het filmpje laat hij echter weten dat hij niet van plan is om een einde aan zijn leven te maken. Hij is sterker dan dat. Hij gaat nergens naartoe. Hij heeft een miljoen reden om te blijven. Het verhaal van Mowry laat mij niet onberoerd.

Terwijl bij de knul de tranen over zijn wangen stromen, huil ik stilletjes mee. En ik niet alleen. In korte tijd is het filmpje honderdduizenden keren bekeken. Een kleine honderdduizend commentaren steken de knaap een hart onder de riem. Er valt niet doorheen te lezen. Iedere seconde komen er een paar nieuwe reacties bij.

Het filmpje toont in mijn ogen een tweetal dingen aan. Allereerst hoe verbonden wij met zijn allen zijn. Voor de komst van het internet had zo'n verhaal mij nooit bereikt. Nu trekt het met een vingerklik mijn aandacht. Ten tweede, laat dit filmpje zien, wat de kracht van informatie is. Er is geen afstand meer tussen het medium Internet en mijn persoon. Ik ben het medium. En hiermee is er ook geen afstand meer tussen mij en de informatie. Het kruipt als het ware onder mijn huid. Informatie is pure emotie geworden.