« Hack jezelf | Hoofdmenu | Planet of the Apps »
02/10/2012
Herinneringen vergaan niet meer
Vanochtend had ik een gesprek met een tweetal heren van Robeco ter voorbereiding van een presentatie die ik voor hen moet geven. Tijdens het gesprek kwam uiteraard de vraag naar voren hoe onze toekomst er uit komt te zien. Welke impact heeft digitale technologie en de alom aanwezigheid van informatie op ons leven.
Een van de vergelijkingen die ik trok had te maken met herinneringen. Van mijn opa’s en oma’s die nu al zo’n kleine twintig jaar dood zijn heb ik nog enkele foto’s. Een aantal zwartwit en een aantal in kleur. Van mijn eigen ouders heb ik al meer. Op mijn iPhone heb ik een aantal filmpjes staan waarop ze bewegen en praten.
Wanneer ik straks dood ben, kunnen mijn kinderen mijn leven voor een groot deel reconstrueren. Facebook, LinkedIn, Twitter, Flickr, YouTube, mijn blogposts, mijn boeken. Ze kunnen het allemaal nog eens naslaan. Tot het jaar 2003, want toen werd ik digitaal geboren. Begon ik voor het eerst gebruik te maken van de digitale mogelijkheden.
Van mijn kinderen daarentegen is veel meer informatie gedigitaliseerd. Vanaf hun geboorte tot aan nu. Foto’s van hun geboorte, filmpjes van hun eerste voetstappen, digitale tekeningen op mijn iPad, mailtjes, maar ook stukken muziek die ze gecomponeerd hebben met het programma Garageband. En straks gaan ze ook nog eens media als Facebook etcetera gebruiken. En wat te denken van hun DNA profiel? Straks heeft iedereen zijn DNA voor een habbekrats gedigitaliseerd. Dan weet je wat je te wachten staat.
Mijn kinderen zijn nu vijf en zeven jaar. Dankzij technologie wordt hun levensverwachting alsmaar opgerekt. Misschien halen ze het jaar 2100 wel. Sommige trendwatchers beweren dat de mensen die nu geboren worden zelfs 1000 jaar kunnen worden! Wat zal er in dat tijdperk van mijn kinderen overblijven? Een perfekt digitaal evenbeeld? Een connectonoom? Iets digitaals dat nooit dood kan gaan? Waar je mee kunt communiceren? Een avatar die hun herinneringen, hun bewustzijn heeft? Het lichaam is verdwenen, maar de geest leeft eeuwig digitaal voort?
Vragen waar nu nog geen antwoord op is. Maar een toekomst die al wel lijkt vast te liggen. Wat een impact zal dit hebben. Ik krijg al kippenvel bij de gedachte. Benieuwd wat ik hier nog van mee ga maken. Ik kan bijna niet wachten!
Posted by Sander Duivestein on februari 10, 2012 at 06:26 nm | Permalink
Reacties
De reacties op dit bericht zijn afgesloten.