Planet of the Apps

Het begon ooit als een geintje. Bryan Flinn publiceerde op 1 april 2011 een artikel  “Planet of the apps” in de Britse krant The Sun waarin hij verslag doet hoe gorilla’s zwaar verslingerd zijn geraakt aan de iPad. Dierenverzorger Phil Ridges liet zelfs weten: "We thought they would bang them on rocks but they carry them round as if they were babies.” Een hoop lezers tuinden met open ogen in deze hoax. Het was te mooi om waar te zijn. Of toch niet?

In het tijdschrift New Scientist valt in het artikel “Apps for apes: Orang-utans want iPads for Christmas” te lezen hoe Scott Engel, een vrijwilliger in Milwaukee County Zoo in Winsconsin, zijn oude iPad aan één van de orang-oetans gaf en het apparaat een doorslaand succes bleek te zijn onder apenbevolking. “[They] went bananas.”

Richard Zimmerman van Orangutan Outreach, een groep die zich richt op het beschermen en behouden van deze met uitsterven bedreigde diersoort, greep het experiment met beide handen aan om meer aandacht voor zijn goede doel te verkrijgen. Hij startte in mei 2011 een campagne Apps for Apes en een bijbehorende website waar mensen geld kunnen doneren of hun overbodige iPad kunnen schenken aan de apen.

 

Blijkbaar zijn orang-oetans uiterst geschikte kandidaten om te leren omgaan met iPads. De dieren zijn intelligent, nieuwsgierig en creatief. Ze kunnen echter ook snel verveeld en depressief raken van het leven in gevangenschap. De iPad biedt hun een uitlaatklep. Een venster naar een digitale werkelijkheid om hun fysieke bestaan te doen vergeten.

Favoriete apps onder de apen zijn eenvoudige tekenprogramma’s, maar ook de muziek app Magic Piano en Koi Pand zijn zeer gewild. Een van de problemen waar de apen nu nog mee te maken heeft, is de breekbaarheid van de iPad. Hun verzorgers moeten de iPads nu nog voor ze vast houden. Inmiddels wordt wel gewerkt aan een onverwoestbare omhulzing opdat de orang-oetans in de nabije toekomst heer en meester zijn over hun eigen iPad.

Apen zijn niet de enige dieren die in staat zijn om met de iPad om te gaan. Ook dolfijnen weten inmiddels gebruik te maken van het apparaat. Op de website van SpeakDolphin - een onderzoeksinstituut dat zich concentreert op het verbeteren van de communicatie tussen mensen en walvisachtigen -  valt te lezen hoe de touchinterface van de iPad wordt gebruikt door de dolfijnen om bepaalde symbolen - die op hun beurt een object, een actie of een emotie vertegenwoordigen - te communiceren.

Recentelijk werd het internet verblijdt met een tweetal video’s waarin een hagedis en een kikker virtuele insecten van het  scherm probeerden op te eten. Ook kennen we allemaal het filmpje “A Magazine Is An iPad That Doesn’t Work”, waarin een peuter gefrustreerd raakt van een papieren tijdschrijft. Het lukt haar maar niet om te “swipen” en te “pinchen”door het blaadje. Het tijdschrift reageert totaal niet op haar gebaren.

Ten tijden van de dood van Steve Jobs werd ik geinterviewed door het Algemeen Dagblad. De journalist wilde van mij weten wat Jobs grootste uitvinding was. Mijn antwoord was als volgt: “Jobs heeft de mensheid twee nieuwe gebaren gebracht, die de meeste van ons alle dagen maken. Het bladeren met je duim op een scherm door allerlei toepassingen heen, en het vergroten van tekst op je schermpje met duim en wijsvinger. Het zit nu net zo in ons als pakweg je duim omhoogsteken ter goedkeuring. Als de iPhone en de iPad straks niet meer bestaan, zullen zijn gebaren er nog zijn.”

We staan nu aan de vooravond van het Post-PC tijdperk. Een tijdperk dat gekenmerkt wordt doordat we op een andere manier met informatie omgaan. Niet langer is er een armlengte afstand tussen toetsenbord en mens. De smartphone zit in onze broekzak, hebben we altijd bij ons, staat altijd aan en vormt zodoende een uiterst intieme relatie met ons wezen. Nieuwe interfaces zoals de Kinect met haar bewegingssensoren, Siri met haar spraakherkenning, maar ook breininterfaces veranderen de wijze waarop we informatie registreren en manipuleren. Informatie wordt steeds meer een zesde zintuig. Het verandert ons gedrag en daarmee de wijze waarop we denken. Als dit gebeurt, dan verandert het de mensheid en daarmee de wereld.