Opgetekend

Als kind was ik al gefascineerd door de rechtbanktekeningen die in De Telegraaf stonden. Dus zo zagen echte boeven er dus uit! Ook nu nog zitten er geregeld  rechtbanktekenaars in de zaal. Hun aanwezigheid valt mij als rechter nauwelijks op. Sterker nog, ik werd onlangs verrast door een bode die een kopie van een tekening van mij had gevraagd aan de tekenaar. Ik had de tekenaar tijdens de zitting niet eens opgemerkt tussen het overige publiek.

De Rechtspraak heeft een persrichtlijn met regels die de gerechten hanteren ten aanzien van de pers. Daarin wordt één hele zin besteed aan de rechtbanktekenaar, namelijk dat er tijdens de zittingen tekeningen kunnen worden gemaakt. Voor de aanwezigheid van camera’s zijn veel meer woorden gebruikt. Dat heeft alles te maken met wat ik hiervoor al schreef, dat de aanwezigheid van de tekenaar nauwelijks wordt opgemerkt en dus niet als hinderlijk wordt ervaren. Maar wellicht ook – en dat schrijf ik met enige schroom – omdat de tekeningen niet altijd even goed lijken. Een foto of een beeldopname is veel indringender.

Binnenkort staan er twee dingen te gebeuren die op het voorgaande betrekking hebben. Op 28 september vindt een symposium plaats over de relatie tussen rechtbankverslaggeving en persvoorlichting. Ik ben zeer benieuwd naar de resultaten van het onderzoek naar de wijze waarop de persrichtlijn, waaraan ik zelf heb meegewerkt, wordt gehanteerd. Ik ben een van de deelnemers aan het debat en zal daar in een volgend blog over berichten.

Een paar dagen eerder opent de tentoonstelling ‘Rechtbanktekeningen’ in het Persmuseum in Amsterdam. Aan de hand van een aantal geruchtmakende zaken in de afgelopen vijftig jaar wordt het vak van rechtbanktekenaar voor het voetlicht gebracht. De expositie is begin volgend jaar ook te zien in het Paleis van Justitie ’s-Hertogenbosch. Ik ben benieuwd of er tekeningen bij zijn die ik me nog herinner van vroeger uit De Telegraaf.