In gesprek

Twee weken geleden, op een woensdagavond, bezochten we met zeven Bossche rechters de Ulu-moskee in Oss in het kader van Meet the judge. Het doel van ons bezoek was in gesprek te gaan met de bezoekers van de moskee. Zo waren we benieuwd welke vragen er zouden leven over de rechtspraak en hoe de bezoekers tegen rechters aankeken. En natuurlijk mochten de bezoekers ons ook alles vragen. We spraken vooraf met een bestuurslid van de Turkse moskee. Onze verwachtingen kwamen grotendeels overeen, namelijk dat bezoekers van alles zouden willen weten over het vreemdelingenrecht en familierecht.

Na een wat aarzelend begin ontstonden er aan de verschillende tafels geanimeerde gesprekken. En net als bij de chat een paar weken geleden gingen die over uiteenlopende onderwerpen. Mijn collega en ik wilden graag weten hoe het nu zit met het betalen van hypotheekrente. De islam verbiedt het betalen van rente toch? Ons werd verteld dat voor dat probleem een praktische aanpak is geaccepteerd: Als je niet anders dan door het sluiten van een hypotheek een huis kan kopen, dan hoort rentebetaling daar gewoon bij.

Ik kreeg op enig moment de vragen op mij afgevuurd of ik op straat een kogelwerend vest draag en of ik wel eens bedreigd was. Ik antwoordde de jongens dat ik gelukkig nog nooit beveiliging nodig heb gehad, maar ik weet dat het voor een van mijn collega’s in het verleden wel noodzakelijk is geweest. En wellicht is het gekrenkte ijdelheid, maar ik word ook nooit herkend op straat. Zelfs nu niet, terwijl mijn foto regelmatig in de krant staat en op deze blog te zien is. Zonder toga oog ik kennelijk niet als een rechter.

Ik ben nog nooit echt bedreigd, al moet ik wel zeggen dat er wel eens dreigende woorden in mijn richting worden gebruikt tijdens een zitting. Soms lopen de emoties hoog op en dan zegt een verdachte wel eens iets wat eigenlijk niet door de beugel kan. Meestal is het voldoende om de zitting dan even te onderbreken om de gemoederen te laten bedaren. Ik heb het in ieder geval nooit zo erg gevonden dat ik mij daadwerkelijk bedreigd heb gevoeld. En dat is maar goed ook: Uiteindelijk wil je als rechter in gesprek blijven met de verdachten en wil je dat ze je uitspraak begrijpen en accepteren, ook al zijn ze het niet eens met de beslissing.

Met elkaar in gesprek gaan zodat er over en weer vertrouwen en begrip groeit. Dat was nu ook net het doel van deze ontmoetingen in het kader van Meet the judge. Daar willen mijn collega’s en ik graag een avond voor vrij maken en volgens mij zijn we in ons doel geslaagd. Uit de evaluatie bleek dat de meeste bezoekers dat ook vonden: “Het mag vaker georganiseerd worden”, “ik wil ieder jaar wel komen”en “zo ontstaat sympathie tussen rechters en burgers”. Het was een bijzondere avond, ook wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar!