Opgelicht

Twee weken geleden deed onze rechtbank uitspraak in de zaak van een man die in de volksmond ook wel de tientjesoplichter wordt genoemd. De man had mensen geld afgetroggeld door ze bijvoorbeeld voor te liegen dat hij in de haast z’n portemonnee was vergeten terwijl hij naar zijn vriendin in het ziekenhuis moest die een ongeluk had gehad. De rechtbank legde hem een gevangenisstraf op. In het vonnis stond onder meer dat de man “het vertrouwen dat mensen in elkaar moeten kunnen hebben als zij in geval van nood een beroep op elkaar doen, zeer ernstig heeft geschaad. Daardoor bestaat de reële mogelijkheid dat de personen die door verdachte zijn opgelicht in de toekomst niet meer genegen zullen zijn mensen die daadwerkelijk hun hulp nodig hebben, te helpen.”

Laat ik nu onlangs ook in zo’n oplichtingstruc getrapt zijn! Een man belde bij mij thuis aan. Hij zag er zeer verzorgd uit. De man vertelde me dat hij op bezoek zou gaan bij onze buren, maar dat zij ineens niet thuis waren. Ondertussen zat hij zonder geld voor benzine… of ik hem uit de brand kon helpen met een tientje.

Ik vertrouwde het niet helemaal, maar omdat hij de naam van mijn buurman noemde in zijn verhaal, ging ik overstag. Ik gaf de man tien euro en vroeg ook naar zijn naam. Ik hoor iedereen nu al denken ‘die naam van die buurman, die heeft hij toch gewoon van het naambordje af gelezen?’ En natuurlijk was dat ook zo… Naar dat tientje kon ik fluiten: mijn buurman had nog nooit van die man gehoord.

Vanzelfsprekend was hoon mijn deel toen ik mijn kinderen over het voorval vertelde. Hoe ik “in vredesnaam zo dom kon zijn om in zo’n doorzichtige truc te trappen”. Er worden nog regelmatig grappen over gemaakt. Maar toch: hoe dom was het nou eigenlijk iemand te helpen die om hulp vraagt? Ik zou zelf ook graag willen dat mensen me helpen als ik bijvoorbeeld mijn portemonnee ben verloren.

Het voorval bij mij aan de deur heeft er voor gezorgd dat ik voorzichtiger ben geworden in het bieden van (financiële) hulp. Toen mij laatst iemand op het station om geld vroeg voor een treinkaartje, heb ik eerst gevraagd waar de reis naar toe ging en gezegd dat ik het kaartje wel uit de automaat zou halen. Toen hoefde het opeens niet meer.

Ik heb dus inmiddels geleerd door te vragen en onbekenden niet zomaar geld te geven. Ik hoop echter dat ik mensen die hulp nodig hebben, blijf helpen. En ik hoop dat dit ook geldt voor de slachtoffers van de tientjesoplichter.