1 keer vloeken

‘Mag ik even vloeken?’

Nee, beste lezer, wees niet bang dat ik me nu te buiten zal gaan aan godslastering. Ik zou niet durven. Niet meer sinds ik op de vingers ben getikt door mede-blogger Luc Godfroid, die in zijn eentje het SGP-smaldeel binnen de Osse CDA vormt. Want als iemand met zo’n naam tegen me zegt dat ik geen vloeken nodig heb om mijn punt te maken, wie ben ik dan om dat tegen te spreken?

Nee, de vraag ‘Mag ik even vloeken?’ werd vorige week aan míj gesteld. Door een beller. Een boze lezer. Iemand die zich vreselijk had zitten opwinden over mijn bericht dat de helft van de Ossenaren het winkel- en uitgaanscentrum van onze stad nog steeds saai vindt. Slechts 1 op de 5 noemt de binnenstad fraai of levendig. En net die ene had ik nu aan de lijn.

‘Mag ik even vloeken?’, vroeg hij dus aan mij. Ach, zei ik, als dat u oplucht, doe maar even. Want ik ben zelf van het type ‘maak van je hart geen moordkuil’, en ik ging ervan uit dat als de man even stoom had afgeblazen we samen best nog een zinnig gesprek konden hebben. Altijd open staan voor kritiek in dit vak.

Ik zal de vloek, die werkelijk uit de tenen van de beller leek te komen, dus niet herhalen. Maar wel de kern van het betoog annex smeekbede die daarop volgde. Of de krant als-je-blieft eens op wilde houden steeds maar te schrijven dat het Osse centrum saai is. Er zijn nu toch overal van die fraaie manden met planten opgehangen, en afgelopen weekend was er nog van alles te doen geweest in de stad….   Maar in de krant stonden altijd alleen maar negatieve verhalen over de binnenstad.

Ik heb de boze beller toen voorgehouden dat hij de krant blijkbaar niet goed leest. Want elke keer áls er iets positiefs te melden is over de binnenstad, dan doen we dat. Of het nu om initiatieven gaat om Winterland overeind te houden, om kleine ingrepen om de straten in het centrum een beetje op te fleuren, om gratis festivallen als PopOss en Fantastival, de krant is erbij en schrijft er over.

Bovendien, ik bedénk het nieuws niet, ik schríjf er alleen over. Want als én het burgerpanel én de rekenkamercommissie, twee adviesorganen van het gemeentebestuur, de conclusie trekken dat er nog een hoop moet gebeuren voordat het echt gezellig wordt in de huiskamer van Oss, wie ben ik dan om daar NIET over te schrijven?

We zijn niet nader tot elkaar gekomen, de boze beller en ik. Hij was en bleef ernstig teleurgesteld, in mij en mijn krant. Ik zal er een volgende keer weer over schrijven, voorspelde ik hem, want het had geen enkele zin hem te beloven dat níet te doen. 

En ik mag het waarschijnlijk niet zeggen van Luc, maar van míj mag die beller dan weer even vloeken. 1 keer.