Geen heel blog

Het gebeurt wel eens dat er allerlei onderwerpen voorbij komen waar ik met de beste wil van de wereld geen heel blog aan kan wijden, maar die ik toch de moeite waard vind om aan te stippen:

 

De buitenkant van Buijs

Hoe vaak hebben mijn collega’s er al niet om gevraagd? ‘Dan, wanneer schrijf je nou eens in je blog dat de burgemeester iets aan haar kapsel moet laten doen? En laat ze dan ook meteen een kledingadvies vragen aan iemand die er verstand van heeft.’

‘Lekker belangrijk’, is dan mijn antwoord. Want ik schrijf liever over de inhoud van Buijs. Bijvoorbeeld in de krant van komende zaterdag als ik mijn licht laat schijnen over hoe de burgemeester van Oss het in haar eerste jaar hier heeft gedaan.

Ik vind het uiterlijk van Wobine Buijs niet alleen volstrekt irrelevant, ik vind het ook behoorlijk seksistisch om daar steeds op terug te komen. Want in al die jaren dat hier grijze mannetjes aan het roer stonden, heb ik mijn collega’s niet over uiterlijk gehoord. Klitsie, Dijkstra, Mik, Van Veldhuizen, nee dat waren opwindende verschijningen!

Maar. Als ál mijn collega’s, zowel de mannen als de vrouwen, het onderwerp maar niet los kunnen laten, hoeveel ‘gewone Ossenaren’ maken zich dan niet druk over de buitenkant van Buijs? Heeft de burgemeester er enig idee van hoeveel er over haar kapsel en kleding geluld wordt? En is er iemand die haar dat al heeft laten weten?

 

Grijs en grauw

Over grijze mannetjes gesproken. Ik schrok gisteren behoorlijk van het uiterlijk van de wethouder die ik tegenover me had zitten bij de toelichting op de dramatische ontwikkelingen rond het centrumplan van Lith. De grijze haren die Jan van Loon door zijn werk heeft gekregen, staan hem doorgaans goed. En per slot van rekening is de Macharenaar al opa, en bezig aan zijn laatste periode, dus met dat grijs is niets mis.

Maar gisteren zag hij er niet alleen grijs, maar ook grauw uit. De ellende, de complexiteit van het dossier, de zoveelste rottige erfenis van de herindeling met Lith, droop ervan af. Haalt Jan het einde van deze raadsperiode nog wel?, vroeg ik me opeens af. En dat terwijl hij maandag en dinsdag met de rest van het college allerlei pijnlijke beslissingen moet nemen om de begroting rond te krijgen.

Gelukkig heeft de wethouder financiën tussendoor een leuk uitje op het programma staan. Want Van Loon is ook wethouder van gemeenschapshuizen, en mag daarom morgen zo trots als een pauw rondlopen bij de officiële opening van het nieuwe dorpshuis voor DDDDL. Hopelijk heeft-ie dan weer een beetje kleur op zijn wangen.

 

Onder d’n Plag

Over dat dorpshuis gesproken. Wat ben ik blij dat de gemeenschap van Demen, Dieden, Deursen-Dennenburg en Langel daar op de valreep een fatsoenlijke naam voor heeft bedacht. Ik heb al eerder op deze plek gezegd dat ik Huis van Ontmoeting en Sport een aanfluiting vond als naam voor de nieuwe Vlaam.

Ik maak me geen enkele illusie dat wie dan ook in die gemeenschap zich íets van mijn mening aantrekt. Maar het doet me deugd dat we tot dezelfde conclusie zijn gekomen, en dat die dwaling is rechtgezet. Onder d’n Plag hóórt bij Over d’n Dam, de naam is 1000 keer beter dan het zielloze Huis van Ontmoeting en Sport.

 

Schuurtje

En over dwalingen gesproken. Ik heb begrepen dat Berchs-Heem in de krant heeft moeten lezen dat de vereniging haar onderkomen kwijtraakt. Da’s niet netjes natuurlijk, en het zoveelste bewijs dat de gemeente Oss nog steeds haar communicatie niet op orde heeft.

Bestuurslid Lambert van Hintum doet via onze krant allerlei suggesties voor nieuw onderdak: een boerderij, het oude kloostergebouw, nieuwbouw naast het baarhuisje.

Maar waarom nieuwbouw? Kan Berchs-Heem niet gewoon ín haar geliefde baarhuisje? Heeft onze medewerker Mari van Rossem meteen weer een mooie aflevering voor zijn serie De man en zijn schuurtje.