Een bundeltje blogs

Wat is dat met die René Peters? Denkt hij dat-ie me zo zand in de ogen kan strooien? Dat mijn blik zo vertroebeld wordt? Meent de wethouder van onderwijs en sociale zaken dat hij me stroop om de mond kan smeren en dat ik hem dan ga ontzien?

Nou echt niet. Integendeel. Want ik ben meer op mijn hoede dan ooit tevoren.

Wat er aan de hand is? Heeft u dat nog niet gehoord dan? René Peters, de Osse wethouder van CDA-huize blogt. En niet misselijk ook. Twee keer per week, net als ik.

En daar houdt ook meteen elke vergelijking op.

Want iedereen die de pennevruchten van René en mij wel eens met elkaar heeft vergeleken, moet het gezien hebben: de wethouder blogt op een heel ander niveau dan ik. Bij mij voeren afwisselend flauwiteiten, spitsvondigheden en beledigingen de boventoon, René Peters levert een filosofische bijdrage aan het debat over normen en waarden.

Iets waar de maatschappij wat aan heeft dus. En daarbij struint hij, met God aan zijn zijde, over de hele wereld, terwijl ik me voornamelijk beperk tot de situatie in Oss.

En hoewel zijn blogjes doorgaans voor mij te braaf zijn, vind ik het knap dat hij er elke week twee weet te posten, en nog van een redelijk constante kwaliteit ook. Het maakt hem, samen met zijn tweets en het feit dat hij Jan en alleman te woord staat, tot de grote communicator van dit college.

Nu heeft deze intellectueel het in zijn hoofd gehaald een aantal van zijn blogs te bundelen in boekvorm. Da’s op zich een merkwaardige keuze, want zijn stukjes zijn allemaal terug te vinden op internet. Dus waarom moet je ze dan ook nog eens als bundel uitbrengen? Een vorm van ijdelheid?

Misschien wel. Maar ik weet ook zeker dat hij zijn blogs bundelt om er een slaatje uit te slaan. En dan niet voor hemzelf, maar voor de stichting Vrienden van Hunedoara. Die aan de Paaskerk verbonden club zet zich in voor de straatarme bevolking van het gelijknamige stadje in Roemenië. En de volledige opbrengst van het boekje, 5 euro per stuk bij Derijks en het CDA, gaat naar dat goede doel.

Alles leuk en aardig, maar dat verklaart nog niet waarom ik zo geagiteerd ben. Hier komt het: de bloggende wethouder heeft míj gevraagd het eerste exemplaar van zijn boekje in ontvangst te komen nemen. Komende maandag, na afloop van de ledenvergadering van zijn partij.

‘Want zo’n gebeurtenis kan in Oss niet plaatsvinden zonder dat jij er bij bent, Dan’, begon hij te smeren. Ik heb hem gezegd dat ik wel wilde komen, maar alleen als hij dergelijk geslijm achterwege zou laten.

Maar inmiddels heb ik alweer spijt. Want wat flikt die Peters me nu? Gaat-ie óók een eerste exemplaar van zijn bundeltje uitreiken aan een vertegenwoordiger van dat goede doel. Maar hoe kun je nou twee keer een eerste exemplaar van iets overhandigen? Daar lijkt mij een klein wonder voor nodig.

Aan de andere kant: René is natuurlijk van de Partij van God. En diens wegen, zeggen zijn fans, zijn ondoorgrondelijk. Dus een wondertje is niet uitgesloten.

Als ik maandagavond maar niet te horen krijg dat Peters ook een eerste exemplaar voor zijn vader heeft, en voor de burgemeester, en voor pastor Zegers, en voor de slager, en….