Glazen plafond

Hilda Vliegenthart is verbaasd. De directeur van ons theater snapt niets van alle ophef de afgelopen week over de nieuwe Osse stadsprins en adjudant. Die heten Mariëlle en Diana. Een zij en een zij, in plaats van een hij en een hij. Dat carnavallend Oss (en Brabant) daar aan moet wennen, snapt Vliegenthart eigenlijk niet. Het gaat om de personen, niet om hun geslacht.

Nou ben ik de laatste om ervoor te pleiten dat alleen mannen in aanmerking mogen komen voor hoge functies. Wie mijn vriendin een beetje kent, weet dat ik mijn eigen huis niet meer in kom als ik me tegen de emancipatie zou verzetten. 

Vliegenthart is zelf het schoolvoorbeeld van een vrouw die al jaren haar mannetje staat. Sinds ik-weet-niet-hoe-lang is ze het gezicht van De Lievekamp en dat kan ze als geen ander. Het theater heeft zo'n sterke vrouw nodig nu Oss middenin een stevige cultuurdiscussie zit. Bij elke vergadering in de raadszaal die over de toekomst van Jan Cunen, Groene Engel of Lievekamp gaat, zit Vliegenthart op de publieke tribune. 

In Oss doen we het sowieso goed met vrouwen aan de top. Vliegenthart is het boegbeeld van De Lievekamp, waar Nicolette Bartelink dat (totdat ze ziek thuis kwam te zitten) van het museum was. De gemeentesecretaris is een vrouw (Marie-Louise van Schaijk) en Wobine Buijs is al een tijdje burgemeester. In deze regio zijn die er trouwens wel meer. Ik denk aan Ina Adema (Veghel) en Marieke Moorman (Bernheze). Glazen plafond?

Misschien had er al veel eerder een vrouwelijke stadsprins (géén prinses!) moeten komen, zei SCVO-voorzitter Robert-Jan Steegman me eerder deze week in het City Hotel, bij de perspresentatie van Mariëlle d'n Urste. Om eraan toe te voegen dat de echte carnavalsvierder er eentje is die van tradities houdt. Hij had - naast het gros aan positieve reacties - dus ook wat negatieve geluiden gehoord toen bleek dat de belangrijkste gezichten van het Osse carnaval volgend jaar van twee vrouwen zijn. 

Voor het eerst in vijftig jaar carnaval. Een primeur dus.

Als iets voor het eerst is, ontstaat er ophef. Dat was zo bij alle 'eerste vrouwen'; de burgemeester, de bankdirecteur, nu bij de stadsprins en straks bij de eerste vrouwelijke trainer van het Nederlands elftal. Niks geks aan. Wees blij dat het Osse carnaval het aandurft - wetende dat het voor velen wennen is. Na komend jaar weten we niet beter en smeken we misschien wel om alleen maar vrouwelijke prinsen.